2019-11-01 Uroczystość Wszystkich Świętych
UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
Dzisiejsza uroczystość jest świętem nieba. Jest również naszym świętem. Święci w niebie wstawiają się za nami, wypraszają nam łaski i błogosławieństwo Boga. Dziękujmy im za to szczególnie w dniu dzisiejszym.
Święci również teraz żyją wśród nas. Są to ludzie, którzy praktykują Jezusowe błogosławieństwa: ubodzy w duchu, którzy znają swą ludzką ograniczoność i słabość, dlatego we wszystkim powierzają się Bogu; to smutni z powodu panującego zła, w świecie i w ludzkich sercach; cisi, którzy z pokorą pełnią wolę Boga i bez rozgłosu służą bliźnim i społeczeństwu; to ci, którzy pragną sprawiedliwości i prawdy; to miłosierni i ludzie o czystym i szczerym sercu oraz ci, którzy wprowadzają pokój przede wszystkim w swoim środowisku; to prześladowani za swoje przekonania i życie zgodne z Ewangelią.
Nikt nie jest wolny od ludzkich słabości, błędów, grzechów. Święci nie są ideałami, ale są ludźmi, którzy potrafią oddać Bogu swoje braki, winy, klęski. Z pomocą Bożej łaski zmagają się ze swoimi słabościami , starają się naprawić to, co było nieudane i z ufnością oczekują na wieczne szczęście. Świętość nie jest nieskazitelnością moralną, perfekcjonizmem duchowym czy doskonałością . Świętość to pokorne otwarcie się na działanie Ducha Świętego, to miłość Boga i drugiego człowieka.
Świat jest jak ogród, w którym Duch Święty, z godną podziwu fantazją, wzbudził rzesze świętych z różnych języków, ludów, kultur, różnego wieku i pozycji społecznej.
Każdy jest inny od drugiego z niepowtarzalną osobowością i własnym duchowym charyzmatem. Wszystkich jednak cechuje pieczęć Jezusa, czyli odcisk Jego miłości ( Benedykt XVI).
s. Boguchwała Kuras OSU
Ewangelia tej niedzieli (J 21,1–19) przenosi nas nad Jezioro Tyberiadzkie, znane też jako Genezaret albo Galilejskie. Właśnie tam Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu – po raz trzeci. Wydarzenia nad tym jeziorem mają ogromne znaczenie w historii zbawienia. To tam Jezus powołuje pierwszych uczniów, naucza z łodzi, ucisza burzę, rozmnaża chleb i chodzi po wodzie. Teraz, po swoim zwycięstwie nad śmiercią, wraca tam – do początku ich historii – by odnowić powołanie Piotra i całej wspólnoty.
Proście Go, uniżajcie się wobec niezmierzonej potęgi Boga.
św. Aniela Merici