2021-10-17 XXIX Niedziela Zwykła
29 NIEDZIELA ZWYKŁA B Mk 10, 35-45
Co chcecie, żebym wam uczynił?
Nauczycielu, chcemy żebyś uczynił nam to, o co Cię prosimy.
Apostołowie - Jakub i Jan pragną zająć honorowe miejsca, jeden po prawej, drugi po lewej stronie w chwale Jezusa. Proszą o wyjątkowe, prestiżowe miejsca, o zaszczyty i sukcesy w królestwie Bożym.
Uczniowie Jezusa, po raz kolejny, wykazują brak zrozumienia właściwego sensu posłannictwa i misji Chrystusa.
Pragnienie dominacji, wielkości, władzy, prestiżowego stanowiska, czy wyróżnienia zawsze pojawiało się u wielu ludzi.
Dzisiaj Jezus pokazuje nam właściwą, ewangeliczną drogę prowadzącą do królestwa niebieskiego. Jest nią służba człowiekowi, wolna od niezdrowej rywalizacji, od chęci wywyższania się i pragnienia wielkości czy dominowania nad innymi.
Jezus chce, aby Jego wyznawcy dbali o potrzebujących, a nie zabiegali o pierwsze miejsca, o władzę, korzystne stanowiska i przywileje dla siebie.
W królestwie Bożym władza i panowanie są przeciwieństwem światowych dążeń i ziemskich autorytetów. Natomiast, priorytetem jest służba człowiekowi, troska o dobro ludzi, zwłaszcza samotnych, opuszczonych, chorych, biednych, troska o tych z marginesu społecznego oraz odrzuconych. Troszczyć się i być niewolnikiem znaczy - służyć i poświęcać swoje życie dla każdego potrzebującego człowieka oraz dla wspólnego dobra. Na tym polega wielkość w królestwie Bożym.
Najlepszym wzorem dla chrześcijan jest Jezus Chrystus, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (por Mk 10,45).
Dzisiaj, Jezus pyta każdego z nas:Co chcesz, żebym ci uczynił?
Jaka jest moja szczera odpowiedź?
O co najczęściej proszę Pana Boga?
s. Boguchwała Kuras OSU
Ewangelia tej niedzieli (J 21,1–19) przenosi nas nad Jezioro Tyberiadzkie, znane też jako Genezaret albo Galilejskie. Właśnie tam Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu – po raz trzeci. Wydarzenia nad tym jeziorem mają ogromne znaczenie w historii zbawienia. To tam Jezus powołuje pierwszych uczniów, naucza z łodzi, ucisza burzę, rozmnaża chleb i chodzi po wodzie. Teraz, po swoim zwycięstwie nad śmiercią, wraca tam – do początku ich historii – by odnowić powołanie Piotra i całej wspólnoty.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia