IV NIEDZIELA WIELKANOCNA C J 10, 27-30

Dobry Pasterz

W Ewangelii św. Jana, Jezus przedstawia się jako Dobry Pasterz (10,11), który zna i kocha swoje owce, troszczy się o nie, chroni przed niebezpieczeństwem i za nie oddaje własne życie.

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je – mówi Jezus.

Słowo znać, w języku biblijnym odnosi się nie tylko do pewnej intelektualnej wiedzy np. o człowieku czy świecie. Termin ten stosowany jest również na określenie głębokiej, serdecznej więzi między osobami. Najdoskonalszym wzorem takiej więzi jest relacja Jezusa z Ojcem w niebie.

W dzisiejszej Ewangelii, Jezus nie mówi o wiedzy czy poznawaniu intelektualnym, lecz o głębokiej, serdecznej więzi, o miłości, zaufaniu, o dobroci i bliskości. Dla Jezusa - Dobrego Pasterza, nikt nie jest jednym z wielu. Każdy jest Mu bardzo bliski, szczególny, wyjątkowy i niepowtarzalny. 

Jezus - Dobry Pasterz, w sposób najdoskonalszy, zna każdego człowieka. Każdy jest Jego szczególną „owcą”, którą zna po imieniu, którą kocha, strzeże i chroni, akceptuje nawet z jej słabościami, grzechami i brakami. 

My jesteśmy Jego owcami. Jezus zna nasze mocne strony i nasze słabości, zna nasze pragnienia i plany. Dobry Pasterz, jest stale z nami, jest obecny w naszej ludzkiej egzystencji, jest w naszych codziennych problemach i zmaganiach. Dobry Pasterz jest zawsze blisko, pomaga, przebacza, i leczy rany. Dobry Pasterz wchodzi w nasze życie, aby zawsze przebywać w naszych sercach. 

Głos Jezusa jest łagodny, Jego słowa są ciepłe i delikatne. Dobry Pasterz chroni prze niebezpieczeństwem, pilnuje i strzeże, aby nikt nie zboczył z właściwej drogi i nie zagubił się.

Jego słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce (por. Ps 119,105).

Gdy słuchamy głosu Dobrego Pasterz i idziemy za Nim,
nic nie może nas odłączyć od miłości Boga,
która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
(por Rz 8,39; Is 43,13)

s. Boguchwała Kuras OSU

więcej rozważań »