I Niedziela Adwentu
I NIEDZIELA ADWENTU Mk 13,33-37
CZUWAJCIE
Słowo Adwent oznacza: oczekiwanie, przybycie, obecność. W czasach starożytnych dotyczyło przybycie urzędnika, dostojnika, króla czy cesarza do jakiejś prowincji. W pogańskim języku religijnym termin ten stosowano do objawiającego się bóstwa. Natomiast chrześcijanie zastosowali słowo ADWENT do okresy liturgicznego oczekiwania na przyjście Chrystusa Króla i Boga.
Jezus przychodzi i nawiedza swój lud. Jest stale obecny wśród nas. Czeka na nas w Eucharystii, w Ewangelii, w naszych bliźnich oraz w różnych sytuacjach życiowych.
W sposób widzialny, w pełni i w majestacie przybędzie powtórnie przy końcu czasów - w Paruzji. Dlatego trzeba czuwać i przygotowywać się podczas ziemskiego życia na tak ważne wydarzenie , które zadecyduje o naszym wiecznym przeznaczeniu.
Najlepszym przygotowaniem na przyjście Pana jest odpowiedzialne przeżywanie każdego dnia wśród ludzi okazując im życzliwość, miłość, współczucie, pomoc, zrozumienie i przebaczenie.
Ważnym elementem naszego życia jest również, a może przede wszystkim, spotkanie z Bogiem na modlitwie, świadomość Jego aktywnej obecności przenikającej każdą chwilę kolejnego dnia.
Czuwanie to także rozpoznawanie Boga w każdej sytuacji oraz odpowiedź człowieka na Jego oczekiwania poprzez miłość do drugiego człowieka i akceptację doświadczeń każdego dnia.
Nasze ziemskie życie jest przygotowaniem na szczęśliwą wieczność.
Pan, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia, zostawił swój dom i wyjechał. Powierzył swoim sługom staranie i troskę o ten dom. Chciał, aby byli gotowi i czuwali aż do jego powrotu z podróży.
Domem, który Pan powierzył naszej trosce i naszemu staraniu jest Kościół - dom Boży, cały świat, rzeczywistość, w której żyjemy , poruszamy się i jesteśmy.
Domem Bożym i moim domem, jest też moje serce, moja dusza, moje życie, uzdolnienia oraz inne możliwości. Dlatego trzeba odpowiedzialnie dbać o swój dom i przygotować go na przyjście Pana.
Czujność jest okiem serca otwartym na Pana,
aby dostrzec Go gdy nadchodzi.
Silvano Fausti
s. Boguchwała Kuras OSU
Ewangelia tej niedzieli (J 21,1–19) przenosi nas nad Jezioro Tyberiadzkie, znane też jako Genezaret albo Galilejskie. Właśnie tam Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu – po raz trzeci. Wydarzenia nad tym jeziorem mają ogromne znaczenie w historii zbawienia. To tam Jezus powołuje pierwszych uczniów, naucza z łodzi, ucisza burzę, rozmnaża chleb i chodzi po wodzie. Teraz, po swoim zwycięstwie nad śmiercią, wraca tam – do początku ich historii – by odnowić powołanie Piotra i całej wspólnoty.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia