Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NMP
Gwiazdo zaranna śliczna Jutrzenko,
Niepokalana Maryjo Panienko;
Bez pierworodnej zmazy poczęta,
módl się za nami Królowo święta.
Niepokalane Poczęcie jest największy darem i niezwykłym przywilejem miłosiernego Boga. Dzięki tej nadzwyczajnej łasce Maryja została zachowana od wszelkiego zła i bardzo umiłowana przez Boga. Tajemnica ta ukazuje szczególna rolę Matki Bożej w historii zbawienia.
W odwiecznym zbawczym planie Boga Maryja była przeznaczona do spełnienie specjalnej misji jako Matka Jezusa. Wypadało więc, aby była wyróżniona szczególną godnością i specjalnym przywilejem „wolności od wszelkiego grzechu osobistego”, czyli Niepokalanie Poczęta.
Jako „łaski pełna”, Maryja w swej wierze odpowiedziała w pełni na wezwanie Boga. Stała się przeto prototypem każdego człowieka wybranego, wierzącego i obdarowanego łaską. Niepokalane Poczęcie jest znakiem, że Bóg i Jego łaska wyprzedzają wszelki nasz byt i wszelkie nasze działania. Tak nauczał, już w XIII wieku bł. Jan Duns Szkot, wielki teolog i filozof franciszkański, (1266-1308).
Dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony 8. 12. 1854 r. przez papieża Piusa IX bullą Ineffabilis Deus (Niepojęty Bóg) słowami: Ogłaszamy, orzekamy i określam ,że Niepokalana Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego- została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego jest prawdą przez Boga objawiona i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć.
Święto Niepokalanego Poczęcia przypomina nam, że jesteśmy odkupieni i umiłowani przez miłosiernego Boga, najlepszego Ojca oraz przez Jezusa i Jego Najświętszą Matkę – Maryję. Ten uroczysty dzień wyjątkowej łaski Bożej daje nam nadzieję i ufność w potęgę Boga, że także my, grzesznicy, staniemy kiedyś przed Panem z wdzięcznym i czystym sercem.
O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami,
którzy się do Ciebie uciekamy.
s. Boguchwała Kuras OSU
Ewangelia tej niedzieli (J 21,1–19) przenosi nas nad Jezioro Tyberiadzkie, znane też jako Genezaret albo Galilejskie. Właśnie tam Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu – po raz trzeci. Wydarzenia nad tym jeziorem mają ogromne znaczenie w historii zbawienia. To tam Jezus powołuje pierwszych uczniów, naucza z łodzi, ucisza burzę, rozmnaża chleb i chodzi po wodzie. Teraz, po swoim zwycięstwie nad śmiercią, wraca tam – do początku ich historii – by odnowić powołanie Piotra i całej wspólnoty.
Nie traćcie ducha.
św. Aniela Merici