XXIX Niedziela Zwykła
29 NIEDZIELA ZWYKŁA A Mt 22,15- 21
ZOddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara,
a Bogu to, co należy do Boga
Mt 22,21
W pewnym sensie jesteśmy obywatelami politycznego państwa, do którego należymy oraz obywatelami królestwa Bożego. Jesteśmy zobowiązani do lojalności wobec jednego i drugiego.
Celem faryzeuszy było zniszczenie Jezusa przez dyskryminowanie Go, albo przez nakłanianie do popełnienia błędu, mogącego doprowadzić do konfliktu z Rzymianami, lub z Żydami, którzy walczyli z znienawidzonym okupantem.
Jezus pominął pytanie o płaceniu podatków i przeszedł do sedna sprawy.
Wyjaśnił, że jeśli moneta, którą posiadają należy do Cezara, trzeba ją oddać Cezarowi. Żydzi nie używali monety okupanta.
Płacenie podatku Cezarowi oznaczało zaakceptowanie władzy państwowej, a także władzy rządzącego.
Obywatele mogą korzystać z usług społecznych, z ubezpieczenia, zasiłków, różnych profitów, opieki zdrowotnej, edukacji itp. Dlatego są zobowiązani do płacenia podatków.
Pierwsze czytanie liturgiczne (Iz 45,1.4-6) jest przykładem jak Bóg pośrednio sprawuje swoją władzę, posługując się Cyrusem, królem Persji.
Trzeba również pamiętać o tym, że państwo nie posiada władzy absolutnej. Tylko Bóg ma absolutną władzę.
Gdy pojawi się konflikt pomiędzy władzą duchową a doczesną, warto przypomnieć słynne powiedzenie św. Tomasza More: Dobry sługa króla, ale Boży najpierw.
Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga.
Chrystus pozostawił swój obraz w sercu każdego człowieka. Zostawił swoje Oblicze wyryte głęboko w naszym człowieczeństwie. Pod panowaniem Jezusa znajdują się więc wszyscy ludzie na całym świecie.
Władza Jezusa Chrystusa jest panowaniem miłości i miłosierdzia, pokoju i sprawiedliwości.
Oddać Bogu to, co do Boga należy znaczy: uznawać władzę Boga nad wszelkim stworzeniem. Bożą własnością jest cały wszechświat, życie, czas, człowiek. Własnością Boga jest również to, co od Boga otrzymujemy.
Oddawać Bogu wszystko znaczy żyć Jego darami, rozwijać je, pracować nimi dla dobra własnego oraz dla dobra innych – z wiarą i ufnością pełniąc wolę Ojca Niebieskiego podczas naszego ziemskiego życia.
s. Boguchwała Kuras OSU
Ewangelia tej niedzieli (J 21,1–19) przenosi nas nad Jezioro Tyberiadzkie, znane też jako Genezaret albo Galilejskie. Właśnie tam Jezus ukazuje się swoim uczniom po zmartwychwstaniu – po raz trzeci. Wydarzenia nad tym jeziorem mają ogromne znaczenie w historii zbawienia. To tam Jezus powołuje pierwszych uczniów, naucza z łodzi, ucisza burzę, rozmnaża chleb i chodzi po wodzie. Teraz, po swoim zwycięstwie nad śmiercią, wraca tam – do początku ich historii – by odnowić powołanie Piotra i całej wspólnoty.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia