Poznań-Pokrzywno
Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej
- Poznań - Pokrzywno
Pokrzywno 1
61-315 Poznań
tel. (61) 879-82-25
osu.pokrzywno@osu.pl
Archidiecezja poznańska
Województwo wielkopolskie
Dom pomocy społecznej
Dom Pomocy Społecznej Sióstr Urszulanek U.R. |
W 1924 i 1925 r. urszulanki z klasztoru w Poznaniu nabyły ziemię w Pokrzywnie, położonym 7 km za miastem, z myślą o zbudowaniu tam domu wypoczynkowego dla sióstr oraz dużego ośrodka rekolekcyjnego dla inteligencji poznańskiej. Budowa trwała od 1925 do 1927 r. W 1926 r. Kapituła urszulanek polskich postanowiła przenieść tam nowicjat z Krakowa ze względu na znacznie lepsze warunki zdrowotne.
Klasztor otoczony był parkiem, sadem i ogrodem. Dom i kaplica pod wezwaniem Najśw. Serca Chrystusa Króla zostały poświęcone 28.08.1927 roku. W roku 1931/32 otworzono niewielką szkołę podstawową i ochronkę dla ubogich dzieci z sąsiedztwa, dzięki temu nowicjuszki mogły przygotowywać się do przyszłej pracy wychowawczej. Przyjmowano także w klasztorze grupy, zwłaszcza młodzieży, na rekolekcje i różne kursy.
Po zajęciu Polski przez Niemców, w listopadzie 1939 r., przesiedlili oni do Pokrzywna 40 sióstr z Poznania. Dla 60 urszulanek utworzono obóz ciężkiej pracy na roli i w gospodarstwie. W 1941 r. zabrano im kapelana i zabroniono jakichkolwiek nabożeństw z księdzem. W 1942 r. nakazano im ubrać się po świecku. W 1941 r. z Berlina przyjechała grupa ok. 150 chłopców z Hitlerjugend i zajęła połowę domu. W drugiej połowie ulokowali Niemcy Kinderheim. Po ich wyprowadzeniu się dom zajęto na szpital dla gruźlików. Siostry, usunięte z głównego domu, mieszkały w zabudowaniach folwarcznych, obsługując zmieniających się mieszkańców ich klasztoru.
Od 1943 r., po usunięciu wszystkich, Niemcy sprowadzili ok. 400 polskich jeńców do pracy. Pod nadzorem Gestapo dokonywali oni zmian w domu, zrujnowali kaplicę, a w parku postawili szereg baraków z izbami tortur, komorą gazową i krematorium. W ścisłej tajemnicy przygotowywano jeszcze jeden obóz koncentracyjny.
Bardzo ciężki był dla sióstr także okres walk armii sowieckiej z Niemcami i oblężenia Poznania, w czasie którego gmach opuszczony przez Niemców zajęły wojska rosyjskie. Dwie siostry: Kajusa i Akwila, zostały wówczas zamordowane w obronie czystości. Rozpoczęty został ich proces informacyjny, przygotowujący beatyfikację. Po odejściu wojska rosyjskiego we wrześniu 1945 r., jeszcze do 1946 r. trzeba było przywracać porządek w zdewastowanym domu. Po odbudowie kaplicy siostry zaczęły przyjmować na nowo grupy rekolekcyjne Otworzyły też przedszkole oraz mały internat, dla słabych zdrowotnie dzieci i prowadziły w nim nauczanie w zakresie 4 klas szkoły podstawowej.
Działalność ta została zakazana w r. 1952. Ustawa o "dobrach martwej ręki" z 1950 r. zadecydowała o przejęciu przez skarb państwa całego majątku: ponad 100 h gruntów z budynkami gospodarczymi, narzędziami oraz inwentarzem żywym. Utworzono na tym terenie PGR. Siostrom zostawiono park i ogród wokół domu. W 1958 r. mogły wrócić do Pokrzywna siostry nowicjuszki.
W 1963 r. urszulanki zostały zmuszone do oddania bezpłatnie połowy domu Wydziałowi Zdrowia i Opieki Społecznej. Umieszczono tam Zakład Specjalny dla przewlekle chorych kobiet z ok. 50 miejscami. Dało to jednak możliwość pracy i nowego apostolstwa ok. 20 siostrom. Kilka z nich ukończyło szkołę dla pielęgniarek. Mogły prowadzić nowy rodzaj misji wśród chorych oraz zatrudnionych w zakładzie świeckich dziewcząt, dla których miały pogadanki religijne i katechezy. W 1998 r. siostry przejęły całkowicie Dom Pomocy Społecznej.
W latach 1987-1990 zbudowano, obok domu głównego, obszerny i nowoczesny dom dla nowicjatu.
Dzisiaj siostry katechizują ponad 400 dzieci w wieku przedszkolnym oraz młodzieży z Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Krzesinach. Kaplica klasztorna nie tylko służy mieszkańcom Pokrzywna, ale także różnym grupom przyjeżdżającym na rekolekcje. Kilka sióstr nadal pracuje w Domu Pomocy Społecznej.
Oprac. Urszula Borkowska OSU (2005 r.)
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii (Mk 10, 2-16) Jezus przypomina nam o nierozerwalności małżeństwa i wskazuje na prostotę serca dzieci. W odpowiedzi na pytania faryzeuszy podkreśla, że miłość małżeńska jest Bożym zamysłem od stworzenia świata. Zapraszamy do lektury refleksji Ojców Kościoła, którzy, opierając się na Słowie Bożym, pomagają nam zrozumieć, jak budować trwałe więzi oparte na Bożych zasadach.
Dusza czuje się wezwana
podążać jedynie tą drogą,
którą jej wyznacza Ten,
za którym tak żarliwie tęskni.
św. Maria od Wcielenia