Przed wielu laty, nic nie wiedząc o sobie, zgłosiły się do klasztoru urszulanek w Lublinie dwie gorejące ogniem powołania nastolatki: Jadzia i Henia.
W domu formacji poczyniły odkrycie, że są krajankami i w radości ducha dojrzewały do ślubów zakonnych. Otrzymały nowe imiona: s. Wacława i s. Iwona. W swej żarliwości i każda z osobna, obrała sobie predykat- zawołanie do imienia: „Od Ducha Świętego”, co społem odkryły przy ołtarzu.
Po studiach p o s ł a n i e… Nie planując tego, spotkały się znowu; s. Wacława z Limy i Iwona z Lublina, czyniąc odkryci -„ To nasz złoty rok”! I tak na jednej Mszy św., w jedności Ducha Świętego, w jednej lubelskiej wspólnocie świętowały swoje dziękczynienie Panu.
Chwała Panu! Gracias mi Dios!
Złote pozdrowienia Urszulańskiej Rodzinie en todo el mundo!
Wacława Witek i s. Iwona Dudzińska OSU
Dobry pasterz jest dla swoich owiec kochającym bratem i prawdziwym, wiernym przyjacielem. Zna każdą owcę, one go też znają i idą za jego głosem. Miedzy dobrym pasterzem a jego stadem nawiązuje się serdeczna, bliska, ciepła, przyjacielska relacja. Prawdziwy pasterz zawsze ma czas i jest do dyspozycji swojego stada we dnie i w nocy. Dobry pasterz nigdy nie zawodzi.
Nie traćcie ducha.
św. Aniela Merici