S. Barbara Żaba dzieli się swoją peruwiańską codziennością.
Ostatnio byłam kilka dni w Pariacoto, bo w Limie jest teraz bardzo zimno i poprosiłam przełożoną o kilka dni, aby „ogrzać moje kosteczki”. W Pariacoto słońce, można się nawet opalić, a tutaj zima. W różnych częściach Peru jest różna temperatura i różne są pory roku.
W Pariacoto pracuje polska wolontariuszka, Kasia i mogłam z nią odwiedzić bardzo biedne dzieci i cale rodziny żyjące bardzo wysoko w górach. Kasia prawie dwie godziny wspina się w górę do jednej kobiety, około 40-letniej Pilar, która już 3 lata leży po operacji guza mózgu. Mieszka ona ze swoim tatą wysoko, gdzie nikt ich nie odwiedza. Nie ma żadnych świadczeń zdrowotnych, żadnej kontroli lekarskiej, nie mówiąc o jakiejkolwiek rehabilitacji. Nie chodzi i ma sztywne ręce. Kasia zmobilizowała ją i zaczęła ćwiczyć ręce. Dzięki temu teraz - po kilku miesiącach - zrobiła Kasi na drutach czapkę.
To taka migawka z życia ludzi w Peru. Wielu z nich nie ma nawet najbardziej podstawowych rzeczy, a dzieci cieszą się, gdy się je poczęstuje… chlebem.
Ten czas kilku dni, był dla mnie jak rekolekcje… Jak bardzo jesteśmy obdarowani, nic nam nie brakuje… Czy my to zauważamy? Czy z tego dajemy innym?
s. Barbara Żaba OSU
W Starym Testamencie, winnicą Pana był dom Izraela. Bóg, w szczególny sposób, związał się z tym narodem Przymierzem Miłości, czuwał, otaczał opieką doglądał i troszczył się o ten wyjątkowy krzew. Przez wieki uczył sprawiedliwości - serdecznej relacji z Bogiem i bliźnimi zwłaszcza ubogimi i bezbronnymi. Pan cierpliwie oczekiwał na dobry zbiór i wytrawne wino. Oczekiwania Boga nie spełniły się. Spotkał go bolesny zawód. Umiłowany lud zawiódł swojego Pana.
Miejcie nadzieję i mocną wiarę,
że Bóg pomoże wam we wszystkim.
św. Aniela Merici
