21 października urszulanki na całym świecie obchodzą swoje patronalne święto. W przygotowaniu do tego święta oraz w przeżywaniu go mogą pomóc nam ikona wykonana przez s. Henrykę Imach i komentarz do niej napisany przez  s. Weronikę Dryl.

Św. Urszula, męczennica z III/IV wieku jest – zgodnie z wolą założycielki św. Anieli Merici - patronką urszulanek i prowadzonych przez nie placówek wychowawczych.  Ma być ona dla nich wzorem życia skoncentrowanego na Jezusie i prowadzeniu innych do Niego.

Mistyczne spotkanie 

Ikona przedstawia mistyczne spotkanie św. Urszuli Męczennicy ze św. Anielą Merici. Spotkanie niemożliwe w przestrzeni ziemskiego czasu, otwiera się przed nami jako rzeczywistość duchowa.

Urszula, dostojna królewna w koronie na głowie, jest ubrana w zdobioną tunikę, której biały kolor symbolizuje czystość i niewinność. Jej ramiona okrywa czerwony płaszcz – symbol miłości, ofiary i męczeństwa.                                                                              

Aniela przedstawiona jest w brązowej szacie (to kolor ziemi) oraz białej chuście, symbolizującej dziewictwo i czystość serca.  

Aniela przyjmuje z rąk Urszuli krzyż, który wydaje się je łączyć. Oprócz tego nimby Urszuli i Anieli zachodzą na siebie, podkreślając łączność tych kobiet w świętości
i wspólnym udziale w Bożej chwale.

Nad świętymi kobietami błękit nieba – symbol tego, co wieczne, duchowe, wyrażające Boskość. Białe, delikatne promienie, wyłaniające się z ciemnego tła nieba – jak z nieprzenikalności i niepoznawalności Boga – są symbolem transcendencji Boga i Jego łaski oraz łączności przedstawionych postaci z Boskim światem. 

Przesłanie ikony jest proste i głębokie zarazem. Wyraża je napis umieszczony w dolnym polu: „Jezus Chrystus Skarbem Jedynym”.

Urszula, w sposób pewny i zdecydowany, podaje Anieli krzyż. Jej wzrok utkwiony w krzyżu zdaje się mówić: To jest mój największy skarb, skarb jedyny. To krzyż chwalebny, pełen światła - co zaznaczone jest złotym kolorem - krzyż Zmartwychwstałego Pana i Oblubieńca, któremu Urszula poświęciła dziewictwo i oddała życie złączona z Nim w męczeńskiej śmierci.

Aniela w pokornym pochyleniu, jakby z nieśmiałością, przyjmuje krzyż z rąk Urszuli. Jej dziewczęca twarz jest pełna powagi. Spojrzenie Anieli również utkwione jest w krzyżu, ale jednocześnie wybiega w dal, jakby poza ikonę. Patrzy na tego, kto kontempluje tę ikonę, może niepokoi lub rodzi pytanie o naszą gotowość brania codziennego krzyża.

W sercu każdej urszulanki, jakby w odpowiedzi, rozbrzmiewają słowa Matki Anieli: W tych niebezpiecznych czasach, nawiedzonych zarazą, nie znajdziecie innego schronienia poza ucieczką do stóp Jezusa Chrystusa (Rada VII).

Niech kontemplacja tej ikony będzie dla nas wielką inspiracją w posłudze wychowania i katechizowania. Wejście w duchową rzeczywistość, jaką jest spotkanie dwóch świętych, tak bliskich nam kobiet, niech umocni naszą nadzieję, pozwoli z radością nieść światu Boga, dzielić się skarbem, który jest w nas – Zmartwychwstałym Panem Jezusem Chrystusem.

Opis ikony: s. Weronika Dryl OSU