W dniach od 17 listopada do 17 grudnia 2019 r. gościłyśmy w naszej Prowincji Maryję w znaku figury Róży Duchownej. Maryja w sposób delikatny i pokorny przeszła przez nasze wspólnoty, obdarzając każde miejsce takimi łaskami, jakie były potrzebne. 

Peregrynacja figury odbyła się w naszych wspólnotach od 1 do 17 grudnia 2019 r. Można powiedzieć, że był to czas, kiedy wszystkie byłyśmy zjednoczone w modlitwie o odnowę naszego Zakonu i o nowe powołania. Myślę, że był to jeden z widocznych owoców obecności Maryi między nami. Bardzo ważnym momentem dla wspólnot było zawierzenie się Maryi i powierzenie jej naszej przyszłości.

Maryja nie tylko chciała być obecna w naszych wspólnotach, ale też wędrowała do naszych dzieł apostolskich: do przedszkoli, szkół, internatów, akademików… Wszędzie, gdzie z wiarą była przyjmowana, obdarzała radością i delikatnie zapraszała do trwania z Nią na modlitwie.  Szczególnym i poruszającym miejscem było dla mnie spotkanie Maryi z naszymi starszymi i chorymi Siostrami oraz Paniami w Poznaniu – Pokrzywnie.  Doświadczyłam i zobaczyłam, że jest to miejsce ofiary, cierpienia, ale też szczególnej łaski. Głęboko odczułam, że w tym miejscu Maryja z wielką miłością i delikatnością pochylała się nad każdą siostrą i panią. 

W wędrowaniu z Maryją uczyłam się, jak z Nią być, jak Jej słuchać. Często miałam takie przekonanie, że Maryja jakby czekała na odpowiedni moment, by móc działać. Nauczyła mnie i pokazała, że to Ona przychodzi i że Ona ma plan na czas pielgrzymowania, że to jest Jej dzieło, któremu sama nadaje kształt.  A ja mam Jej zaufać.

W trakcie pielgrzymki Maryi do naszych wspólnot, widziałam jak przychodziła do różnych miejsc i chciała się spotkać z wybranymi osobami. W wędrówce tej pozwalała przyjść do siebie pozornie przypadkowym osobom. Patrząc na te zdarzenia wiedziałam, że nie są to jednak przypadkowe spotkania. Maryja miała to zaplanowane i wiedziała, dlaczego to się dzieje w tym momencie. To Ona wiedziała, dlaczego w danym dniu mam jechać z Nią pociągiem, a nie samochodem, choć moje plany były inne, bo wiedziała, że spotkam człowieka, który jest w trudnej sytuacji i potrzebuje troski. Innym razem, gdy jechałyśmy do kolejnej wspólnoty samochodem, zatrzymałyśmy się na stacji benzynowej i w krótkim spotkaniu dwie młode kobiety elegancko ubrane przychodzą do naszego samochodu i z radością witają się z Maryją. I mówią o Niej, że jest piękna. Na rozstanie mówię im, że Maryja je strzeże i błogosławi. Nie znam ich życia, ale Maryja wie, dlaczego z nimi się spotkała i co to oznacza dla nich samych… 

W pierwszą sobotę miesiąca, bez wcześniejszych ustaleń, przyszła do wspólnoty, która Ją w szczególny sposób czci właśnie w pierwsze soboty. Tam, gdzie bardzo potrzeba Bożej i Jej pomocy, przyszła w Godzinę Łaski. Bardzo często zdarzało się, że kiedy przychodziła do wspólnot, to w tych dniach intencje Mszy św. były  o odnowę duchową i nowe powołania do naszego Zakonu. Można powiedzieć, że to zbieg okoliczności, a można przyjąć z wiarą, że był to czas szczególnych odwiedzin Maryi w naszych wspólnotach, których Ona sama od dawna pragnęła. Tam, gdzie przychodziła i była przyjęta z wiarą, pojawiał się pokój, radość i nadzieja. Tak, Maryja zostawiła nam nową nadzieję i ufność na nasze niełatwe „teraz” oraz zapewnienie, że jest obecna w naszej codzienności i w naszych zmaganiach i że będzie nas, jak dobra Matka, prowadzić do Jezusa. 

Siostry z różnych wspólnot często pisały w Księdze Pamiątkowej: „Maryjo, ufamy Tobie.”, „Ty jesteś naszą nadzieją.”, ”Maryjo, zawierzamy się Tobie.”… 

Prośmy wspólnie: Maryjo, Różo Duchowna, ukryj nas w Swoim Niepokalanym Sercu i proś  Jezusa za nami.

Drogie Siostry, dziękujemy Wam bardzo za przyjęcie, wspólną modlitwę, życzliwość, gościnę i pomoc w przewożeniu figury Maryi Róży Duchownej. Podczas peregrynacji powstały we wspólnotach i w dziełach apostolskich nowe Róże Różańcowe. Jest to modlitwa, która jednoczy siostry, naszych wychowanków i wszystkie osoby związane z naszymi wspólnotami i dziełami. Jeśli przyjmiemy to spotkanie z Maryją Różą Duchowną w wierze, to bez wątpienia ujrzymy rzeczy cudowne (por. św. Aniela, Wstęp do Rad, 18), których Pan dokona w naszym życiu przez Maryję. Bo „zwycięstwo, kiedy przyjdzie, będzie to zwycięstwo przez Maryję!” (za Kard. Augustem Hlondem) Zachęcamy Siostry do dalszej modlitwy i proponujemy, byśmy każdego 13-ego dnia miesiąca, jak prosi o to Maryja Róża Duchowna, jednoczyły się słowami modlitwy o powołania i odnowę naszego Zakonu:

Maryjo, Matko Pocieszenia,

Różo Duchowna i Królowo naszych serc,

w Twoim Niepokalanym Sercu
zanurzamy każdą siostrę naszego Zakonu.

Wypraszaj nam żarliwą miłość do Jezusa

oraz gotowość do daru z siebie.

Wstawiaj się za nami u Miłosiernego Boga

i wyproś nam nowe, gorliwe powołania,

aby nie zabrakło tych,

które będą kochać i uwielbiać Boga

oraz służyć Mu w drugim człowieku.

Amen.

s. Stella i s. Jana